Hanne, 6 maanden zwanger was ik toen ik haar naam voor de eerste keer hoorde. Een mooie naam, passend bij een perfect, mooi, lief, klein meisje… stil geboren op 10 mei 2017. De ergste nachtmerrie van iedere ouder, wat is er zwaarder dan afscheid nemen van je eigen kindje?
Gezien mijn zwangerschap koos ik er op dat moment voor haar verhaal niet te willen horen, mijn eigen meisje trappelend in mijn buik maakte het ondragelijk het verlies van Hanne te voelen. Toch bleef haar naam in mijn gedachten rondgaan en daarom besloot ik 2 maanden nadat ons eigen meisje veilig ter wereld gekomen was Hanne haar verhaal dan toch te lezen. Marlieke, de mama van Hanne, houdt namelijk al enige tijd haar verhaal bij op https://mijnmeisjehanne.wordpress.com.
Hanne is met 41 weken overleden in de buik door ‘defective placental maturation’. Hierbij blijft de placenta aan het einde van de zwangerschap achter in rijping. Tot die tijd gaat alles goed en zijn er geen afwijkingen in de aanleg en ontwikkeling van het kindje. Na 36 weken kan dit er voor zorgen dat het kindje zuurstof en voeding tekort komt. Ineens kan het hartje hierdoor stoppen. De doodsoorzaak van Hanne is zeer zeldzaam, het komt maar heel weinig voor.
In oktober 2017 heeft Marlieke ‘Stichting Hanne’ opgericht ter nagedachtenis aan haar Hanne, voor ouders die hun baby verliezen tijdens de zwangerschap, tijdens de geboorte of kort na de geboorte.
Ze bieden deze hulp middels:
– een website waar veel nuttige informatie te vinden is over zaken waarover je als ouders ongewenst moet nadenken
– een informatieboekje wat ouders krijgen in de ziekenhuizen waar ze mee samenwerken met hierin tips en informatie die kunnen helpen om keuzes weloverwogen te maken. Ouders moeten hierdoor minder lang naar informatie zoeken en zullen hierdoor minder kostbare tijd met hun kindje verliezen.
– een memorybox die ouders, in de ziekenhuizen waar ze mee samenwerken, kosteloos krijgen aangeboden. Met daarin spulletjes om ouders te helpen zoveel mogelijk tastbare herinneringen te creëren met hun baby.
Ik besluit Marlieke bij dit mooie maar bovenal verdrietige initiatief te willen helpen en zo ontstaat het idee de foto’s voor de website te fotograferen. Donderdag 9 november stap ik in de auto en ontmoet ik Marlieke bij haar thuis voor het maken van de foto’s. Marlieke en ik kennen elkaar doordat we opgegroeid zijn in het zelfde dorp en drinken eerst een bak thee samen. Ze vertelt me haar verhaal, we praten over mijn overleden broer die zij goed gekend heeft en natuurlijk over Stichting Hanne. Het is een gesprek met een lach en een traan. Een tijdje later gaan we aan de slag, ik fotografeer de herdenkingsplekjes van Hanne in huis waarna we vervolgens naar boven gaan voor het slaapkamertje van Hanne. Bij het zien van zo’n lief, mooi kamertje schiet er opnieuw een brok in mijn keel. Een leeg ledikantje, knuffeltjes die staan te wachten om mee gespeeld te worden, een heerlijke stoel om samen met papa of mama in te knuffelen en een kledingkast gevuld met de mooiste, kleine kleertjes. Alles ongebruikt – dit kamertje was zo klaar en zit zo vol liefde, waarom mocht het niet zo zijn? Ieder kindje verdiend zo’n prachtig, liefdevol thuis. Geen enkele kinderkamer verdiend het daarentegen om een urn op de commode hebben staan…
De memoryboxen besluit ik thuis in de studio te fotograferen en met een afgeladen auto sluit ik de middag af, het is de moeilijkste fotoreportage die ik ooit heb vast gelegd. Terug thuis glijdt er een traan over mijn wang bij het zien van mijn 2 eigen gezonde, prachtige meiden. Het is allemaal alles behalve vanzelfsprekend: geluk, gezondheid en liefde.
Lieve Hanne, wat wordt je gemist maar de wereld zal weten wie jij bent. Lieve Marlieke, wat ben ik trots op jou en Jeroen! Het vergt enorm veel kracht om zo’n intens verdriet om te zetten naar zo’n mooi initiatief. Ik ben blij dat ik jullie hierbij heb kunnen helpen.
Wil jij ook helpen? Neem dan een kijkje op https://www.stichtinghanne.nl/doneren en laat een donatie achter. Met behulp van sponsoring en donaties is het mogelijk om ouders van sterrenkindjes een memorybox te schenken. Stichting Hanne schenkt momenteel memoryboxen aan ziekenhuis de Honte in Terneuzen. Graag zouden zij dit uitbreiden naar andere ziekenhuizen. Met jullie hulp kunnen zij zoveel mogelijk ouders een hart onder de riem steken.
